Το τελευταίο διάστημα το ελληνικό κράτος επισημοποιεί την πολιτική στροφή του σε αυτό στη φασίζουσα δεξιά. Η στροφή αυτή συνοδεύεται από κλιμάκωση του αυταρχισμού, διεύρυνση της κρατικής καταστολής και σκλήρυνση του τρόπου αντιμετώπισης εργατικών διεκδικήσεων. Η στρατηγική στροφή των εγχώριων κυρίαρχων οικονομικών και πολιτικών ελίτ δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Αποτελούσε εκτίμηση πολλών χώρων ότι μέτρα γενικευμένης εξαθλίωσης και φτωχοποίησης του πληθυσμού με πολιτικές διεύρυνσης της ανεργίας στο 30% και βίαιης αναίρεσης ή υφαρπαγής όλων των εργατικών,κοινωνικών κεκτημένων θα μπορούσαν να σταθούν μονάχα με πολιτικές στρατιωτικού τύπου πυγμής και προσπάθεια πειθάρχησης της κοινωνίας.
Η στροφή αυτή στρατηγικής του ελληνικού καπιταλισμού φάνηκε καθαρά από το ξεδιάντροπο προμοτάρισμα της νεοναζιστικής συμμορίας που οδήγησε τελικά και στο εκλογικό ξεπέταγμά της. Η διαδικασία εκφασισμού ωστόσο παρέμεινε βαθύτερα κρυμμένη και λειτουργούσε υπόγεια για πολλά χρόνια. Οι λογικές “κοινωνικού αυτοματισμού” που προπαγάνδιζε πριν πολλά χρόνια ο πολιτικά ξοφλημένος Ρέππας ως υπουργός προπαγάνδας, αποτύπωνε τη μετεξέλιξη της γραμμής του κυρίαρχου καπιταλισμού από το “κατανάλωνε και μη ερεύνα” και την αποθέωση του ατομικού συμφέροντος στην γραμμή του κοινωνικού κανιβαλισμού “ο καθένας μόνος του και όλοι εναντίον όλων“. Όσο η φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης μπορούσε να ταΐσει τις μικροαστικές ψευδαισθήσεις και υποσχόταν ένα μίνιμουμ κοινωνικό συμβόλαιο που προϋπέθετε ένα μικρό ποσοστό δυστυχίας ως παράγωγο του συστήματος, τόσο οι εκφασισμένες μάζες αφομοιώνονταν από τα κυρίαρχα κόμματα εξουσίας. Με την κατάρρευση του όποιου κοινωνικού συμβολαίου της μεταπολίτευσης και την βίαιη άρνηση των ψευδαισθήσεων, το καθεστώς αναδιπλώθηκε αργά και στρατηγικά στη γραμμή της εκφασισμένης εκδοχής του καπιταλιστικού κράτους που φροντίζει ξεδιάντροπα μόνο τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ που το συναποτελούν.
Αποτέλεσμα? Η διόγκωση της εξαθλίωσης, η εκρηκτική άνοδος της ανεργίας, η ισοπέδωση δομών κοινωνικής πρόνοιας. Ήταν ώρα πλέον να απελευθερωθεί και το θηρίο αφού το σκηνικό είχε ήδη στηθεί. Η πολιτική δαιμονοποίησης του μετανάστη αποτελούσε για χρόνια όχι μόνο εργαλειακό μέσο καθήλωσης των εισοδημάτων της εργατικής τάξης αλλά και οδό εκτόνωσης της οργής από τη σύγκρουση που έντεχνα καλλιεργήθηκε στα υπόγεια της κοινωνίας. Οι νεοναζιστικές και φασιστικές ομάδες βρήκαν γόνιμο έδαφος για την κυριαρχία τους σε περιοχές σύμβολα της δύναμής τους καλύπτοντας τις υπόγειες διαδρομές της σύνδεσης κράτους και φασιστών στο εμπόριο γυναικών, τα ναρκωτικά και την προστασία μαγαζιών.
Ο δρόμος είχε πλέον στρωθεί. Ο φασισμός ως κοινωνικό φαινόμενο άρχισε να διαμορφώνει ρεύμα που χρησιμοποιείται άλλοτε δημοσκοπικά, δοκιμάζοντας πολιτικές αυταρχισμού για τον έλεγχο και “επαναπατρισμό” ψηφοφόρων και άλλοτε ως μέσο πίεσης αναρχικών-αντιεξουσιαστικών δομών και αριστερών ομάδων για το τσάκισμα στο κοινωνικό πεδίο. Μόνο που η ιστορία πολλές φορές περιμένει στη γωνία και τα κατάλληλα πρόσωπα τα οποία δεν άργησαν να αναδειχθούν. Η ακροδεξιά ομάδα στα υπόγεια της ΝΔ κατόρθωσε να κυριαρχήσει έναντι της λεγόμενης λαϊκής δεξιάς με πρωτεργάτη το Σαμαρά και συνδιαμορφωτές άτομα που διακηρύσσουν ανοικτά το εθνικιστικό παρελθόν τους και τις φιλοφασιστικές αντιλήψεις τους. Η επιλογή της ηγεσίας της ΝΔ να χρησιμοποιήσει τους Βορίδη-Γεωργιάδη ως εισηγητές του τρίτου και πλέον αντιδραστικού μνημονίου με μέτρα ύψους 19δις € και πλήθος ρυθμίσεων σε εργασιακά και φορολογικά, αποτελεί την ισχυρή ένδειξη ότι η τρικομματική συμπαιγνία των νεοφιλελεύθερων μορφωμάτων που αγγίζει το τόξο από την ακροδεξιά μέχρι τη σοσιαλδημοκρατία, έχει εισέλθει στη γραμμή επιβολής και κυριαρχίας ενός μοντέλου καπιταλισμού των χαμηλών μισθών και ανύπαρκτων δικαιωμάτων με το μαστίγιο. Το καρότο πλέον δεν υφίσταται.…
Η πολιτική αυτή του αυταρχισμού της φασίζουσας δεξιάς δεν κρύβεται ούτε από στελέχη της κυβέρνησης, ούτε από τα συνεργαζόμενα ΜΜΕ και δημοσιογράφους. Η επιστράτευση των εργαζομένων του ΜΕΤΡΟ και οι μαζικές προσαγωγές και συλλήψεις συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ σε παράσταση διαμαρτυρίας στον υπουργό Βρούτση για τις άθλιες δηλώσεις του ότι οι συντάξεις των εργαζομένων είναι αποτέλεσμα ρουσφετολογικών διαδικασιών, αποτελούν την σαφή απόδειξη ότι η κρατική καταστολή δεν αφορά μόνο τα πιο εξεγερσιακά κομμάτια της κοινωνίας αλλά στοχεύει και τις εργασιακές διεκδικήσεις. Ήδη οι παπαγάλοι των ΜΜΕ μιλάνε για το ανεξέλεγκτο των απεργιών…
Η επίθεση φασιστών και αστυνομίας στο Μπερντέ και τη Βίλα Ζωγράφου
Στα πλαίσια αυτά, τις φασιστικές επιθέσεις σε στέκια και καταλήψεις ακολούθησαν οι εισβολές του κράτους στη Βίλα Αμαλίας, την κατάληψη Σκαραμαγκά, η εισβολή στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη, οι εμπρηστικές επιθέσεις σε καταλήψεις σε όλη τη χώρα και η πλέον πρόσφατη περικύκλωση και τρομοκράτηση της κατάληψης Βίλας Ζωγράφου. Ειδικά για το τελευταίο περιστατικό που συνέβη στις 2 Φεβρουαρίου 2013, μετά τη λήξη της πορείας νεοναζί και φιλοφασιστικών ομάδων για την επέτειο των Ιμίων, ομάδα από μηχανάκια με νεοναζί επιτέθηκαν αρχικά στο στέκι Μπερντές στα Ιλίσια και έπειτα στην κατάληψη Βίλας Ζωγράφου.
Στη Βίλα Ζωγράφου οι φασίστες έπεσαν πάνω σε “επιτροπή υποδοχής” που τους περιποιήθηκε δεόντως. Οι φασίστες εγκατέλειψαν πίσω τους τα μηχανάκια τους και λίγο μετά σε μια τρομερή χρονική σύμπτωση διμοιρίες ΜΑΤ και Δέλτα με ασφαλίτες περικύκλωσαν το πάρκο μέσα στο οποίο βρίσκεται η Βίλα. Η απάντηση των αλληλέγγυων ήταν άμεση. Περίπου 500-600 άτομα αλληλέγγυοι προσέτρεξαν στην κατάληψη και στάθηκαν απέναντι στις διμοιρίες. Τελικά η αστυνομία αποχώρησε αφού μάζεψαν τα μηχανάκια των φασιστών. Το στοιχείο που έχει τη σημασία του είναι πέρα από τη χρονική σύμπτωση της διαδοχικής επίθεσης φασιστών και αστυνομίας, η πληροφορία ότι για κάποιο διάστημα νοσηλεύτηκε στο στρατιωτικό νοσοκομείο 401 ένας από τους φασίστες που φρόντισε η υποδοχή που είχε οργανωθεί από τη Βίλα Ζωγράφου…Φυσικά ο τραυματίας φασίστας ήταν λογικά μπάτσος ή τελοσπάντων ένστολος…
Τα βασανιστήρια ως επικύρωση του εκφασισμού
Από το Σάββατο ωστόσο παρακολουθούμε και ένα ακόμα επεισόδιο της εκφασισμένης εκδοχής του κράτους. Ύστερα από τα γεγονότα στην Κοζάνη, πέφτουν στα χέρια της αστυνομίας 4 αναρχικοί που πιθανόν συμμετείχαν στη ληστεία της τράπεζας στο Βελβεντό. Αμέσως δίνονται στη δημοσιότητα φωτογραφίες τους για να ανακινήσουν τα ανακλαστικά της εκφασισμένης μάζας και να συμμετέχει πρόθυμα στο παιχνίδι της ρουφιανιάς. Οι φωτογραφίες φέρουν ξεκάθαρα στοιχεία ρετουσαρίσματος με χοντροκομμένο τρόπο για να καλυφθούν τα σημάδια από τα βασανιστήρια που έχουν υποστεί οι συλληφθέντες αναρχικοί. Το κράτος ξέρουμε καλά ότι ποτέ δε σταμάτησε να διεξάγει βασανιστήρια σε αυτούς που θεωρούσε εχθρούς του, ωστόσο είναι η πρώτη φορά εδώ και χρόνια που δεν έχει ενοχές να τις κρύψει ή που τελοσπάντων δεν ανησυχεί για το ξεσκέπασμα με πειστήρια που παρέχει το ίδιο. Σε προηγούμενη περίπτωση του βασανισμού των 15 αντιφασιστών από δελτάδες και μπάτσους στη ΓΑΔΑ, η είδηση αναπαράχθηκε μόνο από ξένα ΜΜΕ (Guardian) και έφτασε στην Ελλάδα με τον υπουργό των νεοναζί βασανιστών μπάτσων να απειλεί τότε με μηνύσεις (ακόμα δεν τις έκανε…).
Είναι πλέον σαφές ότι ζούμε μια χρυσαυγιτοποίηση της πολιτικής της κυβέρνησης με επιλογή της γραμμής αυταρχισμού και κρατικής τρομοκρατίας ως τη μόνη διέξοδο του συστήματος απέναντι στις εργατικές και κοινωνικές διεκδικήσεις.
freenet Blog 
συμφωνω με αρκετα σημεια του κειμενου κυριως με τον τιτλο και την τελευταια παραγραφο, θα κανω ομως και μερικες παρατηρησεις: 1) “Το τελευταίο διάστημα το ελληνικό κράτος επισημοποιεί την πολιτική στροφή του σε αυτό στη φασίζουσα δεξιά. Η στροφή αυτή συνοδεύεται από κλιμάκωση του αυταρχισμού, διεύρυνση της κρατικής καταστολής και σκλήρυνση του τρόπου αντιμετώπισης εργατικών διεκδικήσεων”. Αυτες οι πρακτικες δεν ακολουθουνται μονο το τελευταιο διαστημα, οι κυβερνησεις χρησιμοποιουν ομοιες αυταρχικες πρακτικες για να αντιμετωπισουν τα κινηματα συνεχως τις τελευταιες δεκαετιες και με την ιδια ενταση. Δεν ειναι φαινομενο του τελευταιου διαστηματος η εκτεταμενη και αδικαιολογητη χρηση χημικων, πολλες φορες ληγμενων, οπως και η σωματικη βια απεναντι σε ειρηνικους διαδηλωτες. 2) “Η στροφή αυτή στρατηγικής του ελληνικού καπιταλισμού φάνηκε καθαρά από το ξεδιάντροπο προμοτάρισμα της νεοναζιστικής συμμορίας που οδήγησε τελικά και στο εκλογικό ξεπέταγμά της”. Ο ελληνικος καπιταλισμος δεν μπορει να εχει καμια συνδεση με εθνοσοσιαλιστικα κομματα οπως η ΧΑ. Η ΧΑ υποστηριζει πχ την αξιοποιηση απο το κρατος των φυσικων του πορων, την αγροτικη αναπτυξη με βασικο αξονα το κρατος, τις επανακρατικοποιησεις μεγαλων ιδιωτικων επιχειρησεων, θεσεις που ερχονται σε πληρη αντιθεση με συμφεροντα καπιταλιστων. Αλλωστε εμπρακτα ο ελληνικος καπιταλισμος οχι μονο δεν προμοταρει αλλα σε πολλες περιπτωσεις πολεμα την ΧΑ, οταν για παραδειγμα τα αστικα ΜΜΕ αποκλειουν στελεχη της απο ενημερωτικες εκπομπες διαλογου ή οταν τα ρεπορταζ τους επισημαινουν μονο τις αρνητικες θεσεις και δρασεις της ΧΑ (ασκηση βιας εναντιον ευπαθων κοινωνικων ομαδων, φιλοναζισμος, μιλιταρισμος, ακραιος εθνικισμος, δικτατορια και καταπολεμηση των στοιχειωδων δικαιωματων της ισοτητας και ελευθεριας αποψης).3) “Όσο η φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης μπορούσε να ταΐσει τις μικροαστικές ψευδαισθήσεις και υποσχόταν ένα μίνιμουμ κοινωνικό συμβόλαιο που προϋπέθετε ένα μικρό ποσοστό δυστυχίας ως παράγωγο του συστήματος, τόσο οι εκφασισμένες μάζες αφομοιώνονταν από τα κυρίαρχα κόμματα εξουσίας”. Οι συνειδητοποιημενοι φασιστες ποτε δεν ενσωματωθηκαν σε κυριαρχα κομματα εξουσιας. Οσοι ενσωματωθηκαν δεν ειναι εκφασισμενες μαζες αλλα αδιαφοροι πολιτες που συμπαθουν ολοκληρωτικα καθεστωτα, χωρις ομως να τους ενοχλει και η εφαρμογη ενος δημοκρατικου πολιτευματος. Ατομα δηλαδη που προτασουν το ατομικο τους συμφερον και τις πελατειακες σχεσεις αντι για την ιδεολογια. Οι συνειδητοποιημενοι παρεμειναν σε μικροτερα φιλοχουντικα μορφωματα πχ λαος, ΧΑ, συνδεσμος εθνικης ενοτητας. 4) “το καθεστώς αναδιπλώθηκε αργά και στρατηγικά στη γραμμή της εκφασισμένης εκδοχής του καπιταλιστικού κράτους που φροντίζει ξεδιάντροπα μόνο τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ που το συναποτελούν.
Αποτέλεσμα? Η διόγκωση της εξαθλίωσης, η εκρηκτική άνοδος της ανεργίας, η ισοπέδωση δομών κοινωνικής πρόνοιας”. Η διογκωση της ανεργιας και της φτωχειας δεν συνδεεται με το πολιτευμα (φασισμος) αλλα αποκλειστικα με την οικονομικη πολιτικη που ασκει οποιος διαχειριζεται την εξουσια. Ειναι αποτελεσμα της νεοφιλελευθερης πολιτικης της κυβερνησης που λαμβανει μετρα υπερ των καπιταλιστων (ελαστικοποιηση του ωραριου εργασιας, διευκολυνση απολυσεων, μειωση μισθων) με σκοπο να ενισχυσει ή να προστατευσει τα κερδη τους εξαθλιωνοντας τους εργαζομενους, με μεταφορα δηλαδη πορων απο τους εργατες που παραγουν τον πλουτο στους εργοδοτες. Ειναι δυνατον λοιπον σε ενα φασιστικο πολιτευμα να εφαρμοστει σοσιαλιστικη πολιτικη με αυξηση επιδοματων, μισθων και μιεωση της ανεργιας, οπως και σε ενα δημοκρατικο πολιτευμα να εφαρμοστει καπιταλιστικη πολιτικη. 5) “Η πολιτική δαιμονοποίησης του μετανάστη αποτελούσε για χρόνια εργαλειακό μέσο καθήλωσης των εισοδημάτων της εργατικής τάξης”. Επισης η καθηλωση των εισοδηματων της εργατικης ταξης δεν συνδεεται με την εισοδο μεταναστων στην χωρα αλλα με την οικονομικη πολιτικη της κυβερνησης, η οποια θα συνεχιζε να προστατευει το κερδος των καπιταλιστων μεσω της εξασφαλισης φτηνης εργασιας ακομα και αν δεν υπηρχαν μεταναστες στην Ελλαδα. 6) “Οι νεοναζιστικές και φασιστικές ομάδες βρήκαν γόνιμο έδαφος για την κυριαρχία τους σε περιοχές σύμβολα της δύναμής τους καλύπτοντας τις υπόγειες διαδρομές της σύνδεσης κράτους και φασιστών στο εμπόριο γυναικών, τα ναρκωτικά και την προστασία μαγαζιών”. Τα εγκληματα οπως εμποριο γυναικων, ναρκωτικα και προστασια μαγαζιων δεν συνδεονται με την ιδεολογια για τον τροπο λειτουργιας του πολιτικου συστηματος, αλλα με την προσωπικη ηθικη του καθε πολιτη. Αυτα τα εγκληματα διαπραττονται τοσο απο φασιστες οσο και απο δημοκρατες. Το παρακρατος μπορει να συνεργαστει με οποιονδηποτε για την διαπραξη αυτων των εγκληματων. 7) “Η ακροδεξιά ομάδα στα υπόγεια της ΝΔ κατόρθωσε να κυριαρχήσει έναντι της λεγόμενης λαϊκής δεξιάς με πρωτεργάτη το Σαμαρά”. Ο Σαμαρας ανηκει στην αυτοαποκαλουμενη πτερυγα της λαικης δεξιας στην ΝΔ, σε αντιθεση με Μπακογιαννη που ειναι ατυπη επικεφαλης των νεοφιλελευθερων στην ΝΔ. Βεβαια μονο κατ’ ονομα υπαρχει αυτος ο διαχωρισμος, αφου ολα τα μετρα της κυβερνησης Σαμαρα ειναι ακραια νεοφιλελευθερα χωρις αντιδρασεις απο την υποτιθεμενη πτερυγα της λαικης δεξιας. Δεν πιστευω οτι κυριαρχησε η ακροδεξια πτερυγα (ουτε εκδιωχθηκε το συνολο των μεταναστων ωστε να μην υπαρχει βιολογικη αναμειξη με το ελληνικο εθνος, ουτε εγινε εισβολη ελληνων στρατιωτων σε Πολη και Μικρα Ασια), βασικες θεσεις ακροδεξιων που τους διαχωριζουν απο την πιο μετριοπαθη εθνικιστικη δεξια οπως εκφραζεται απο την ΝΔ. 8) “η τρικομματική συμπαιγνία των νεοφιλελεύθερων μορφωμάτων αγγίζει το τόξο από την ακροδεξιά μέχρι τη σοσιαλδημοκρατία”. Κανενα απο τα τρια κομματα της συγκυβερνησης δεν ανηκει στην σοσιαλδημοκρατια. Δεν υποστηριζει καποιο απο αυτα τα κομματα κρατικοποιησεις των στρατηγικων τομεων της οικονομιας με εργατικη εξουσια, ουτε αυξησεις των κοινωνικων επιδοματων. Εφαρμοζουν ακριβως τα αντιθετα. 9) Οι συλληψεις των συνδικαλιστων του παμε δεν εγιναν επειδη διαφωνησαν με τις δηλωσεις του Βρουτση αλλα επειδη κατελαβαν δημοσιο κτηριο. Και στον Ριζοσπαστη λογοκριθηκαν εντονα οι δηλωσεις του Βρουτση και σε αλλα μμε και σε blogs αλλα δεν συνελληφθη κανεις απο αυτους. Το δημοσιο κτηριο ανηκει σε ολους τους πολιτες. Για να ειναι δικαιολογημενη η καταληψη του απο μια ομαδα ατομων πρεπει να υπαρχει δημοκρατικη νομιμοποιηση, δηλαδη οι πολιτες να δωσουν την συγκαταθεση τους κατα πλειοψηφια για την καταληψη, αλλιως αυτη γινεται αυθαιρετα. Τετοια συγκαταθεση δεν δοθηκε ουτε σε αυτη την περιπτωση, ουτε και σε καταληψεις οπως πχ στην Βιλα Αμαλια. Καθε δημοσιο κτηριο πρεπει να διοικειται απο δημοσια αρχη που εκπροσωπει τους δημοτες, η προσβαση σε καθε δημοσιο κτηριο πρεπει να ειναι ανοικτη και ελευθερη σε καθε πολιτη και στον νεοδημοκρατη και στον αριστερο και στον χρυσαυγιτη. Ο λαος οφειλει να ακυρωσει στην πραξη τις καταληψεις απο ομαδες που δεν τον εκπροσωπουν, να καταστησει αυτα τα κτηρια προσβασιμα σε ολους και να πιεσει ωστε αυτα τα κτηρια να αξιοποιηθουν απο τις δημοσιες αρχες προς οφελος του δημοσιου συμφεροντος. 10) “Αμέσως δίνονται στη δημοσιότητα φωτογραφίες τους για να ανακινήσουν τα ανακλαστικά της εκφασισμένης μάζας και να συμμετέχει πρόθυμα στο παιχνίδι της ρουφιανιάς”. Η δημοσιοτητα των φωτογραφιων του κατηγορουμενου αντικειται στο τεκμηριο αθωοτητας και διαπομπευει την προσωπικοτητα ενος πιθανου αθωου. Η καταγγελια εγκληματων και εγκληματιων δεν πρεπει να θεωρειται ρουφιανια αλλα αυτονοητη πραξη για καθε πολιτη.