Φιλανθρωπία – Ελεημοσύνη στις μέρες των μνημονίων

Τα τελευταία 3 χρόνια που εφαρμόζονται τόσο επιθετικές πολιτικές που αποσκοπούν στο ξεχαρβάλωμα των τελευταίων κοινωνικών δομών πρόνοιας και οδηγούν στη φτωχοποίηση μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας τείνει να διαμορφωθεί ένας κανόνας για αυτούς που ασκούν τη φιλανθρωπία.

Αυτόν τον  κανόνα θα τον διατυπώσω αξιωματικά με τα εξής δύο σκέλη

1. Αυτά τα ΜΜΕ που κατέχονται από τις οικονομικές ελιτ και πρωταγωνιστούν στην προπαγάνδιση και επιθετική εφαρμογή πολιτικών φτωχοποίησης της κοινωνίας αποτελούν και τους πιο πολυδιαφημισμένους φορείς διεξαγωγής φιλανθρωπικών κινήσεων. Σε αυτή την κατηγορία εντάσσονται το πλήθος εκείνων των καπιταλιστών που επινόησαν τον όρο “εταιρική κοινωνική ευθύνη” για να ντύσουν με νεολογισμούς και ευφημισμούς την επιστροφή ενός ξεροκόμματου στην κοινωνία που τους εξασφαλίζει την κερδοφορία. Κατά μία έννοια οι φιλανθρωπικές κινήσεις ΜΜΕ όπως το ΜΕΓΚΑ και ο ΣΚΑΙ αποτελούν παρακλάδι αυτής της “εταιρικής κοινωνικής ευθύνης” που πιθανότατα εγγράφουν στους ισολογισμούς τους τα όποια έξοδα και έσοδα προκύπτουν από τις προπαγανδισμένες φιλανθρωπίες τους.
2. Το νεοναζιστικό μόρφωμα με τον επίσημο βραχίονα της λειτουργίας ενός κομματικού μηχανισμού επίσης διατυμπανίζει κινήσεις φιλανθρωπίας οι οποίες αναιρούν την ίδια την έννοια του όρου (που ούτως ή άλλως είναι αισχρός) μιας και αναφέρονται σε φυλετικά και κομματικά χαρακτηριστικά ενώ εμφανίζουν χαρακτηριστικά κυνισμού και αγριότητας όταν στις ουρές των συσσιτίων τους στήνεται κάνας σκουρόχρωμος ή μετανάστης.

Ειδικότερα για το πρώτο σκέλος μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι

1. Όσο περισσότερο επιθετική είναι η προπαγάνδιση πολιτικών φτωχοποίησης της κοινωνίας,τόσο πιο φανταχτερή και επικοινωνιακή είναι η αντίστοιχη επιχείρηση φιλανθρωπίας των σαδιστών συντελεστών των ΜΜΕ και των οικονομικών ελιτ. Για παράδειγμα πάρτε τις θέσεις που προπαγανδίζει ο ΣΚΑΙ, οι οποίες αποδεδειγμένα πλέον συνδέονται με τις επιδιώξεις μερίδας των οικονομικών ελιτ να επιβάλλει ένα κοινωνικό τοπίο γενικευμένης εξαθλίωσης με κύρια χαρακτηριστικά την υποτίμηση της αξίας της εργασίας, τη συρρίκνωση των κοινωνικών δομών πρόνοιας, την υποχώρηση μηχανισμών προστασίας των εξαθλιωμένων, το ξεχαρβάλωμα κατακτήσεων όπως η δωρεάν παροχή υπηρεσιών υγείας στον πληθυσμό και η συκοφάντηση της δημόσιας παιδείας με κύρια αιχμή τα δημόσια πανεπιστήμια κλείνοντας το μάτι πονηρά στους χορηγούς εκπομπών τους (κολλέγια και παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων που χορηγούν εκπομπές ειδικά του ραδιοφώνου του ΣΚΑΙ). 
2. Όσο πιο ταυτισμένη είναι η γραμμή των συντελεστών των ΜΜΕ στο νεοφιλελευθερισμό τόσο περισσότερες εκπομπές μαγειρικής θα απολαμβάνει το πόπολο. Το μήνυμα  σε αυτή την περίπτωση είναι ακόμα πιο σαδιστικό. “Όσο περισσότερο στερούμε τα είδη πρώτης ανάγκης από την κοινωνία μέσω των πολιτικών φτωχοποίησης που προπαγανδίζουμε, τόσο περισσότερο θα ταΐζουμε την κοινωνία με θέαμα των βασικών ειδών που τους στερούμε”. Σε αυτή την κατεύθυνση ο Γκυ Ντεμπόρ θα είχε να πει πολύ περισσότερα για το ρόλο των ΜΜΕ στη διαμόρφωση μιας κοινωνίας του θεάματος που επιβάλλει το λόγο και την ιδεολογία της κυριαρχίας μέσω του λόγου, της εικόνας της φαντασίωσης των πλούσιων τραπεζιών στα σπίτια των εξαθλιωμένων. Ο μικροαστισμός αφού δεν μπορεί να υποσχεθεί όσα έχει στερήσει ο καπιταλισμός, τώρα περιορίζεται στα πλούσια τραπέζια που στρώνουν οι διάσημοι σεφ της τηλεόρασης.